Rozdział 32/Temporada 2 - Gruby Beniek przyjeżdża./To tylko Maxi.

Leon

- O której jutro wyjeżdżasz? - zapytała Vilu.
- O 20. - odpowiedziałem. Violetta znów wtuliła się w mnie. Czemu muszę ją opuszczać? Gdybym mógł zostać, ale gdy nie wyjadę nie będę mógł śpiewać.
- Gdzie wyjeżdżasz? - zapytała
- Do Włoch. - odpowiedziałem.
- Muszę już iść. - powiedziała Viola.
- Odprowadzę Cię. - powiedziałem. Złapałem za rękę moją dziewczynę i odprowadziłem ją pod jej dom. Przytuliłem ją i odszedłem.

Viola

 Weszłam do domu. Z moich oczu poleciało więcej łez. Usiadłam na kanapie i przytuliłam poduszkę. Do pokoju weszła Olivia.

- Violu co się stało? - zapytała i usiadła obok mnie.

- Leon on....

- Co zrobił?

- Leon wyjeżdża.

- Gdzie? Czemu?

- Do Włoch. - odpowiedziałam i rozpłakałam się na dobre. Olivia przytuliła mnie do siebie.

- O której wyjeżdża? - zapytała

- O 20.

- To zrobimy sobie wszyscy wypad z Leonem. - powiedziała.

- Świetny pomysł. - powiedziałam. Wstałam i wróciłam do swojego pokoju.

Maxi

Siedziałem razem z Naty na murku. Było bardzo fajnie. Siedzieliśmy sami, trzymając się za ręce i rozmawiając. Nagle poczułem jak mój telefon wibruje w mojej kieszeni. Wyjąłem mojego iPhone. Spojrzałem na ekran. Dostałem wiadomość od mamy. Sprawdziłem ją. Gdy przeczytałem całego sms'a nie mogłem uwierzyć. Zamurowało mnie.

- Maxi co się stało? - zapytała Naty

- Gruby Beniek przyjeżdża. - powiedziałem z przerażeniem.

- Jaki Gruby Beniek?

- Mój wujek, który jest strasznie gruby! On jest straszny! Chciał mnie nauczyć jeździć na desce. Chcesz zobaczyć nagranie? - zapytałem moją dziewczynę. Zgodziła się. Poszukałem nagrania i jej puściłem. Dziewczyna zaczęła się śmiać na głos tak jak ja. - Już wiesz czemu jest straszny? - zapytałem.

- Tak. - odpowiedziała i znów wybuchła śmiechem, a ja za nią. W tedy przyszedł kolejny sms. Tym razem od Oli. Przeczytałem go.

- Leon wyjeżdża. - powiedziałem.

- Jak to?

- Jego rodzice tak chcą. 

- A gdzie?

- Do Włoch. Jutro spotkamy się wszyscy razem.

- Szkoda, że wyjeżdża.

Marco

- Marco musimy porozmawiać. - usłyszałem głos Diego. Wszedł do mojego pokoju i usiadł obok mnie na łóżku.

- Słucham?

- No, bo jak byłeś w Peru to znalazłem kopertę w której było napisane, że mąż mamy to nie nasz ojciec. - powiedział. Spojrzałem na niego szokowany.

- Co? A kto jest prawdziwym?

- Greg......Gregorio. - powiedziała ciszej. Nie mogłem uwierzyć. Nasza mama oszukiwała nas przez 15 lat? Położyłem na łóżku. Jak to możliwe. 

- Porozmawiajmy z mamą. - powiedziałem. Diego pokiwał głową na tak. Wstałem z łóżka. Zeszliśmy po schodach. Mama była w kuchni i gotowała kolację.

- Mamo możemy porozmawiać? - zapytał Diego z poważną miną.

- Słucham?

- Czemu nas okłamałaś? - zapytałem pierwszy

- Ale z czym?

- Czemu nie powiedziałaś nam, że Augusto nie jest naszym ojcem?

- Ale o czym wy mówicie? Augusto jest waszym ojcem. - próbowała się wymigać.

- Nie kłam! - wybuchnąłem. - Gregorio Casal jest naszym biologicznym ojcem! Okłamywałaś nas przez 15 lat! - Diego próbował mnie uspokoić. - Nie mogę uwierzyć, że posunęłaś się do takiego czynu! Nienawidzę Cię rozumiesz nienawidzę! - wybiegłem z domu jak najszybciej.

Maxi

Zeszliśmy z Naty murka. Odprowadziłem ją do domu, a później wróciłem do swojego. Wszedłem. 

- Jestem! - krzyknąłem. Mama twarz wyłoniła się za ściany kuchni.

- Witaj. Słuchaj gdy wujek przyjedzie będzie spał u Ciebie w pokoju. - powiedziała mama w wielkim uśmiechem.

- Co? - powiedziałem załamany

- Wiem, że to nie jest......

- To ja się wyprowadzam. - powiedziałem. Mama na mnie spojrzała. - Oczywiście na te kilka dni. - dodałem. Wbiegłem po schodach. Wpadłem do swojego pokoju jak burza. Szybko spakowałem potrzebne rzeczy. Wybiegłem z domu. No tak zapomniałem o jednym. Gdzie ja będę mieszkać?

następny dzień

Narrator

Wysoki mężczyzna wyszedł z domu Castillo. Skierował się do garażu. Otworzył duże drzwi pilotem. Podniosły się. Poszedł na samy tył garażu. Nagle zaczął krzyczeć. Wszyscy mieszkańcy domu Castillo wybiegli na dwór.

- Ramalo co się stało?! - krzyknął German. Przerażony mężczyzna wskazał na leżącego człowieka na ziemie. Ojciec Violi podszedł do człowieka i go odkrył. - To tylko Maxi. - powiedział. Chłopak otworzył oczy.

- Co się dzieje? - zapytał zaspany. Otarł swoje oczy. 

- Ramalo się Ciebie przeraził. - powiedziała Olivia.

- Aha. - odpowiedział i ponownie się położył. Viola, Fede i Oli zaśmiali się.

- To jak z zakupami? - zapytał Tavelli.

- Jedziemy. - odpowiedział Ramalo i wsiadł do samochodu.

- Ktoś tu mówił o zakupach? - zapytał Ponte

- Tak. - odpowiedziała trójka.

- Czekajcie na mnie! - krzyknął i szybko przebrał się w ubrania wyjściowe. Pojechali po rzeczy na pożegnanie Verdasa.

Diego

Nie wytrzymam! Nie dość, że mama nas oszukała to jeszcze Marco nie wrócił do domu na noc! Martwię się o niego. To mój brat. 

- Diego ty płaczesz? - usłyszałem. Podniosłem lekko głowę do góry. Ujrzałem blond włosy. Przede mną stała Ludmiła. Nie odpowiedziałem jej. Nie umiałem nic powiedzieć. - Co jest? - zapytała.

- Moja mama mnie okłamała, Marco nie wrócił do domu na noc. - powiedziałem i znów schowałem twarz w nogach. Ludmiła mnie przytuliła.

- Hej! - usłyszałem kolejny głos.

- Olivia co tu robisz? - zapytała Ludmi

- No musimy przygotować pożegnanie dla Leona. - powiedziała. - Diego.

- Słucham? - zapytałem cicho

- Marco jest z nami. Cały i zdrowy. - wstałem szybko i zacząłem iść za Olivią. Gdy zobaczyłem swojego brata od razu go przytuliłem.

Viola

Poszłam po Leona. Ucieszył się gdy zobaczył nas wszystkich. Wzięłam go za rękę i w tedy zaczęliśmy robić zdjęcia. Bardzo długo nam to zajęło. Zrobiliśmy ich chyba z setki. Świetnie się bawiliśmy nawet Leon się cieszył mimo iż wyjeżdżał. Nagle zaczęłam śpiewać słowa, które wpadły mi na język.

Viola:

Otwieram oczy, a mój głos
Łamie się od emocji
Światła, oklaski i kurtyna
Odsłania się, na każdym przedstawieniu

Leon: 

Czuję jak muzyka wibruje
Moje ciało zaczyna drżeć

Diego:

Oddycham przy każdej okazji
Niech zaczynie się zabawa

Olivia:

Ziemia, którą czuję przy stąpaniu
Na każdym koncercie, na który idę
Ludzie śpiewają moją piosenkę

Marco&Fran:

Rozpala się ten ogień

Ludmi&Fede:

To wewnętrzne powietrze we wzdychaniu
Jest niczym wiatr w lataniu
Rośnie tak wielkie jak morze
Wszystko to kocham

Wszyscy:

To się nie może skończyć
A ja nie mogę przestać tańczyć
To impreza, której nie można zatrzymać
Chodźmy, niech nie powstrzymują się w skakaniu
Dziś wiem, że możemy dużo więcej
To moment żeby krzyczeć
Marzenia się spełniają

Jorge:

Czuje się siłę w sercu
To nieskończona miłość 

Naty:

Poczuj światło w sobie
Naśladuj mój rytm  

Wszyscy:

To się nie może skończyć
A ja nie mogę przestać śpiewać
To impreza, której nie można zatrzymać
Chodźmy, niech nie powstrzymują się w skakaniu
Dziś wiem, że możemy dużo więcej
To moment żeby krzyczeć
Marzenia się spełniają   

Broduey&Andres:

Chodźmy, niech nie powstrzymują się w skakaniu
Dziś wiem, że możemy dużo...   

Diego:

Mam jasność co do uczuć  

Broduey:

Jest oczywiste co czuję

Chłopaki:
Jesteśmy wietrzną policją
Jesteśmy skrzydłami energii
Podążaj za wewnętrznym instynktem 

Maxi:

I nie bój się miłości
Pokaż, co masz w zanadrzu
A nic ani nikt nie będzie mógł cię zatrzymać
Bądź marzycielem, twórcą, zwycięzcą, myślicielem

Diego:

Żyj bez kłamstw i bez bólu
Tylko miłością  

Maxi&Fede:

O to chodzi w życiu
Chodzi o bycie lepszym

Wszyscy:

Chodźmy, niech nie powstrzymują się w skakaniu
Dziś wiem, że możemy dużo więcej
To moment żeby krzyczeć
Marzenia się spełniają  

- To było wspaniałe! - krzyknął zadowolony Andres. Uśmiechnęliśmy się wszyscy. Nagle Leon dostał sms'a.

- Rodzice zaraz po mnie przyjadą. - powiedział smutny. Wszyscy zaczęli się do niego przytulać.  Gdy podeszłam do niego zobaczyłam jak jego oczy robią się szklane.

- Leon gdyby nie ty to bym nie mogła śpiewać. Zawsze byłeś przy mnie gdy Ciebie potrzebowałam, pocieszałeś mnie i mimo kłótni kochałam Cię, kocham i będę kochać, bo jesteś moim sercem. Będę cierpieć gdy będę się budzić z myślą, że zobaczę Cię, przytulę i pocałuję, a Ciebie nie będzie ze mną. Kocham Cię. - powiedziałam. Chłopak uśmiechnął się do mnie i pocałował. Gdy oderwaliśmy się od siebie przytuliłam się do niego bardzo mocno. Leon pocałował mnie w głowę. Nagle usłyszeliśmy trąbiący samochód. Leon mnie puścił.

- Będę za wami tęsknił, a zwłaszcza za tobą Violu. - wsiadł do pojazdu. Wysłałam mu buziaka. Chłopak pomachał nam, a samochód odjechał. Maxi mnie do siebie przytulił. Odeszliśmy wszyscy. Spojrzałam jeszcze raz w miejsce w którym pocałowaliśmy się ostatni raz.